31.12.2018

2018'e Mektup




Yeni yıla girerken bir önceki yılı şöyle bir gözden geçirmek adettendir, en azından benim için. Bazen sene sonlarında yaptığım listeleri okuyup kendimle eğlensem de vazgeçmiyorum!

2018 çevreme baktığımda çok çok keyifli geçmedi sanki. Belki de benim için harika geçmediğinden öyle düşünüyorumdur. Fakat bu sene öğrendiğim güzel bir şey var, ya da sonunda kafama denk eden; hayat mutlu anlardan ibaret değil, pek çok zorluk, pek çok acı da var. Hepimiz yeri geldiğinde çok ağır sınavlarla sınanıyoruz. Benim bu zamana dek yaptığım mutsuz anlarımda, neden mutsuzum diye kendimi daha da harap etmekmiş bu sene onu öğrendim. Bu sene mutsuz olan, savaşan, savaşmaktan kaçan, korkan her yanımı sarıp sarmalamayı öğretti bana.
Öz şefkat ne önemli bir kavram, bu sene her düştüğümde yakaladı beni bir yerlerden. Bazen bir yakınımın sarılması oldu, bazen bir kitapta karşıma çıkan bir cümle oldu. Bu sene öğrenmeye başlamam gereken buymuş galiba.

2018'de Instagram hesabımda paylaştıklarıma bakarsanız pek heyecanlı bir sene (sosyal medya ve gerçekler) bol seyahat, yeni bir ülke, yeni iş, yeni ev...
Ama önceki yazılarımda ufaktan belirttiğim üzere ben bu sene inanılmaz zorlandım. Senenin ilk yarısı pek zorlu geçti, gurbetçilik bana göre değilmiş, ben ne yapıyorum buradalarla ciddi ciddi kendimi kötü hissettiğim bir dönem geçirdim. Olumsuza o denli odaklanmış haldeyken bir de neden böyle hissediyorum diye kendimi hırpalıyordum ki, bir baktım ömrümün en saçma, en mutsuz dönemini geçiriyorum ve bu çok saçma.
Sen daha önce kanserle savaştın ve yeni bir hayata geçtiğin bu dönem o dönemden bile mi kötü diye düşünürken buldum kendimi. Ta ta taam, kırılma noktası bu oldu sanırım. O noktadan sonra mucizevi bir değişim olmadı aslında, hatta oldukça yavaş oldu/oluyor fakat şükretmeyi unuttuğum şeyleri hatırlamaya başladım. Sağlık, sağlık, sağlık! Hani kaybedinceye kadar aklımıza gelmeyen, geri kazanıldığında da hep bizimleymiş sayılan... Bugün uyanmak istemiyorum, her şey çok sıkıcı yataktan çıkmasam diye ağlayan sen, 4 yıl önce tek isteğim şu an dışarıda olmak, dünyanın en sıkıcı toplantısında olsam ama dışarıda olsam diye ağlıyordun. 
Bunu hatırladım. Bu hayatı bana garanti görmemeyi hatırladım. Kötü hissetmekte bir sorun olmadığını ama her şeyin geçtiğini, kalmadığını hatırladım.
Beni yine sağlığım kurtardı galiba.

2019'dan ilk dileğim bana ve herkese sağlık o nedenle!
Sonra sabır, değişmeye karşı, yeni olana karşı, aynı kalana karşı... 
Cesaret, bu nispeten durağan geçen seneye karşı hayal kurmak için, adım atmak için hepimize cesaret!

Yıllara anlam yüklemeyelim diyorum ama 2018 seni pek sevmedim, o yüzden 2019 seni heyecanla bekliyorum.

Hepimize mutlu seneler!

Bunlar da ilginizi çekebilir;

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...