Ikinci Round

Kan değerlerim iyi çıkınca, yaşasın kemo alıyorum diye çok sevindim. 2 ay önce kemo almak istemiyorum diye, katıla katıla ağlayan ben şimdi nasıl bu hale geldim acaba. Aferin bana!

İşin sırrı yine bakış açısını değiştirmekte sanırım. Ben ilacın bana şifa olduğuna ve yardımcı olduğuna inanıyorum artık.

Bu sefer ilk 5 gün sanırım depresyondaydım. Aynı yan etkiler ama depresyonum sebebi ile daha zormuş gibi algıladım her şeyi.

Neredeyse bütün hafta yattığım yerden dizi izleyip, uyukladım. Bu demek değil ki ikinci kemo daha zor. Değil aslında ama depresif hissederken enerjin de düşüyor işte.

Bu duygu değişimlerini kabullenmek, negatif hissedince panik olmamak işin önemli bir sırrı sanırım.

Hastalık öncesi acayip pozitiftim, fakat pozitif olmayı çok yanlış anlayıp, negatif düşüncelerimi bastırdığımı şimdi anlıyorum. Artık asabiysem asabiyim,  korkuyorsam korkuyorum. Bu duyguların beni ele geçirmesine izin vermeden, geçip gidişini izliyorum artık.

Güzel habere gelelim. Yine bir hafta on gün sonra yan etkiler beni terk edince, yine doğru düzgün hiçbir şey hatırlamıyorum geçirdiğim günlere dair. 3. gününde 'bir daha tedavi olmayacağım yeteeer!' diyen ben, şimdi hadi üçüncüyü olalım da bitsin diye düşünüyorum.

Geçecek geçecek...

Her zaman bunu akılda tutmak lazım :)

Sevgiler,
Deniz

Fotoğraf:Bana ait/Holga ile çekildi/Gökçeada